Recenzja książki Adele Faber i Elaine Maizlish zatytułowanej „ Jak mówić, żeby
dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły”.
Poradnik z doświadczeń amerykańskich i polskich rodziców. Prosty i skuteczny!!!
Adele Faber i Elanie Maizilish są autorkami popularnych poradników edukacyjnych, które
zdobyły duże uznanie wśród rodziców, wychowawców i psychologów. Ich pierwsza książka
została wyróżniona prestiżową Nagroda Krzysztofa „ za afirmację najwyższych afirmacji
duchowych człowieka”.
Druga książka, to: „ Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas
mówiły” zdobywając coraz większą aprobatę czytelników stała się najlepiej sprzedającym
się poradnikiem w dziedzinie wychowania.
Ksiąska ta w sposób niezwykle osobisty, pełen życzliwości i prostoty trafia do czytelnika.
Autorki dzielą się swoimi doświadczeniami oraz głęboką wiedza na temat dylematów
rodzicielskich i dziecięcych uczuć. Mówią o sposobach nawiązywania współpracy, pokazują
skuteczność i nieskończoność pochwał oraz kar. Ujawniają przyczyny porażek
wychowawczych i wskazują sposoby ich uniknięcia- uczą satysfakcjonującego i dojrzałego
rodzicielstwa.
Nowością i szczególna zaleta tego poradnika jest pokazanie jak radzić sobie ze swoimi
problemami w sposób praktyczny. Zawiera on praktyczne ćwiczenia i wskazówki ułatwiające
opanowanie sztuki komunikowania się z dziećmi!
Krok po kroku pozwala na zmianę sposobu myślenia, obalenia stereotypów postepowania
oraz sprawnego komunikowania i zadowolenia obu stron, zarówno dzieci jak i rodziców.
Z przekonaniem polecam te książkę: matkom, ojcom, dziadkom, ciotkom i wujkom oraz
znacznie starszemu rodzeństwu.
Książka ta składa się z 7 rozdziałów, każdym z nich autorki starają się pokazać jak najlepsze
metody komunikowania się rodziców ze swoimi dziećmi oraz drogę do zmiany swojego
starego sposobu myślenia oraz komunikacji.
Na zakończenie książki autorki ujawniają główny cel książki, który zawarły w cytacie:
„ Chcemy przetrwać krąg bezużytecznych rozmów, przekazywanych z pokolenia
na pokolenie , i wyposażyć nasze dzieci w odmienne dziedzictwo, taki sposób, z
którego będą mogli korzystać do końca życia z rodzicami, przyjaciółmi,
współpracownikami, a pewnego dnia ze swoimi dziecmi”.