Przedszkole nr 17 IKAREK ( do sierpnia 2005 wojskowe Przedszkole nr 149) powstało na bazie istniejącej placówki jedno oddziałowej, mieszczącej się w małej willi, niezabezpieczającej miejsc coraz liczniej przybywającym rodzinom.

Obecny obiekt został oddany do użytku w marcu 1971 roku. Pracą w nim przez wiele lat kierowała pani
Leokadia Zaremba.

Do tradycji weszło organizowanie imprez z okazji: Święta Lotnictwa, Dnia Wojska Polskiego, Święta Górnika, Dnia Nauczyciela. Serdecznie zapraszano i goszczono babcie i dziadków naszych milusińskich. Oczom mieszkańców osiedla pojawiały się barwne korowody dzieci maszerujących z Marzanną.

Bliskie kontakty nawiązywano ze Szkołą Podstawowa nr 53, do której szli “Starszacy”, zawsze hucznie żegnani przez pozostających kolegów z młodszych grup. Dzięki życzliwości dowództwa JW 1156 dzieci miały możliwość być częstymi gośćmi Kina Garnizonowego, w którym z wielką radością spotykały się z bajkowymi przyjaciółmi.

Od samego początku istnienia naszej placówki, duży nacisk kładziono na: poznawanie za pomocą baśni i legend najdawniejszej historii naszego miasta i kraju. Dzieci podziwiały wytwory pracy ludzi oraz pomniki dawniejszej i późniejszej historii. Mottem przewodnim tamtych czasów były słowa: “Tworzymy w sobie model człowieka, który chce żyć, uczyć się i bawić tu, na tej ziemi, gdzie przed laty spotkali się Lech, Czech i Rus i na pamiątkę tego wydarzenia miejsce to nazwano Poznaniem”. W trzynaście lat po oddaniu do użytku tego obiektu, przedszkole otrzymało nazwę: “Orle Gniazdo”. W związku z tym  podniosłym wydarzeniem zachowały się liczne pamiątki, które są przechowywane w przedszkolnej kronice.

Jak głosi legenda: “tutaj, pośród lasów i łąk, w dość znacznym oddaleniu od gwaru miasta, które swą nazwą sięga do chwili spotkania się Lecha, Czecha i Rusa, w niewielkim oddaleniu od miejsca, gdzie pradziad Lech, zamroczony pięknem otaczającej go przyrody zdecydował, że tu osiądzie ze swa drużyną, by w miejscu, gdzie wzniósł się w górę godny, dumny biały orzeł, na tle czerwienią zachodzącego słońca rodzili się, śmiali, dzielni, dumni i godni jak ten orzeł ludzie.

W wiele lat później – z tego miejsca wznoszą się w niebo dumne, tym razem srebrne, żelazne ptaki i strzegą naszego nieba i ziemi, by nie zagroził nam wróg. Strzegą tych wszystkich, którzy tworzą i pracują, uczą się i odpoczywają, a także tych, którzy tak jak przedszkolacy dopiero rozpoczynają trudną sztukę życia”.

W związku z przekształceniem jednostki wojskowej w bazę NATO, na nasze osiedle przyprowadzało się coraz więcej ludzi, a gmach przedszkola nie mógł pomieścić stale przybywających nowych podopiecznych. W 1992 roku została utworzona filia przedszkola. Mieściła się ona nie opodal, w dwu piętrowym bloku, zajmując połączone ze sobą dwa mieszkania. Uczęszczały do niej dzieci z grupy sześciolatków i pięciolatków. Niestety nadchodzący niż demograficzny i stale rosnące koszty utrzymania sprawiły, że względy finansowe przeważyły nad dobrem dzieci, które przeniesiono do budynku głównego, a filię w 2001 roku zlikwidowano. Obecnie w przedszkolu znajduje się pięć oddziałów – 120 dzieci.